Skip to main content

Nou…..daar zijn we dan op La Palma. Tussen de bananen, en meer gewend aan alles tegenover vorig jaar. Toen waren de bananen een echte doorn in ons oog voor het mooie La Palma. Nu…..tja we weten niet beter en vinden we het ineens wel leuk! Raar hoe ons brein werkt! Gisteren zijn we vanuit de haven eigenlijk meteen naar het Noordoosten gereden, Charco Azul. Omdat we maar 3 weken hier kunnen zijn, moeten we een soort planning hebben, waardoor we besloten eerst de oostkust te doen voor we naar de westkust gaan. Charco Azul…..een klein pittoresk plaatsje met 2 restaurantjes en natuurlijke baden in de zee, liggend tussen de bananenplantages. Wat maakt dit plaatsje nou zo bijzonder? Zoals ik al zei de natuurlijke zwembaden, maar ook een echte oude distilleerderij van rum! Deze wordt gemaakt van de suikerriet stengels. Het hele proces vind in dit kleine plaatsje plaats. De lekkerste rum komt dan ook hier vandaan.

We spraken de vrouw van deze rumfabriek en vroegen haar over de naweeën van de vulkaanuitbarsting. Och zei ze; “Het hoort erbij, het is de natuur, in het begin waren de aardbevingen een beetje eng, maar we waren al vlug gewend!” Een deel van het eiland is niet meer toegankelijk, vooral Puerto Naos aan de oostkant waar wij vorig jaar regelmatig stonden met onze camper. Dat zal nog jaren duren voordat dit gebied weer open gaat. De giftige gassen van de ondergrondse lavastroom, die nog steeds doorloopt, zorgt voor zeer giftige gassen in dat gebied. Niemand mag nog in hun huis. De gassen schijnen zo giftig te zijn, dat wanneer je er loopt binnen afzienbare tijd dood bent. Of dit ook werkelijk het verhaal is gaan we aankomende tijd horen. Afgezien van dit verhaal staan we erg relaxed op een camperplaats met als enige buren een paar campers uit Tenerife die vanmiddag lekker aan de barbecue waren. Deze mensen zijn altijd gastvrij en natuurlijk kregen we wat Papas aangeboden. (Gezouten aardappeltjes) Ik kan vertellen dat we na deze lange reis, ook weer blij zijn om op de Canarische eilanden te zijn. Het zorgt voor rust, relaxt met de locale bewoners, en ineens is Nederland weer mijlenver van mij/ons vandaan.

Jeanne

Zoals je hierboven hebt gelezen ben ik de bedenker van deze organisatie. Na de vreselijke ziekte wilde ik niet stil blijven zitten. Mijn motto is: Waar een wil is, is een weg. Wat kan je wel in plaats van wat kan je niet!!